رابطه نامشروع

از جمله جرایمی است که قانون مجازات آن را جرم دانسته و برایش مجازات تعیین کرده است،

رابطه نامشروع یکی از جرایم منافی عفت میباشد که نیازی به شاکی خصوصی ندارد. یعنی جرم رابطه نامشروع به دلیل اینکه موجب برهم زدن نظم جامعه میشود، جزء جرایم غیرقابل گذشت میباشد و در صورتیکه شاکی خصوصی نداشته باشد و یا رضایت بدهد، مجازات فرد از بین نمیرود.

رابطه نامشروع و ارث

در بسیاری از موارد اتفاق میفتد که خانمی بعد از اینکه ازدواج کرد، با یکی از همکاران مرد خود رابطه نامشروع برقرار میکند و یا مرتکب عمل زنای محصنه میشود.

در صورتیکه شوهر این خانم بتواند رابطه نامشروع و یا زنا را اثبات کند، ارتباطی با سهم الارث خانم نخواهد داشت.

مثلا مردی از همسر خود به جرم رابطه نامشروع شکایت میکند. بعد از رسیدگی در دادگاه، اثبات میشود که خانم رابطه نامشروع داشته است.

در این میان شوهر فوت میکند و یک خانه و یک ویلا از خود بجا میگذارد. زمانیکه وراث قصد تقسیم ارث را داشته باشند، با وجود اینکه همسر ایشان رابطه نامشروع داشته است ولی از شوهر خود ارث خواهد برد

حتی اگر زنان نیز رابطه ی نامشروع انجام داده باشند و یا حتی رابطه جنسی آنان با مردان دیگر ثابت شود، بازهم مهریه به آنان تعلق میگیرد. یعنی اگر مردی به خاطر رابطه ی نامشروع زنش بخواهد او را طلاق بدهد، باید مهریه او را بدهد

یعنی رابطه ی نامشروع به معنای رابطه جنسی نیست و معاشرت میان دو نفر نیز ممکن است رابطه ی نامشروع باشد.

مجازات زنای محصنه صد ضربه شلاق حدی میباشد ولی مجازات رابطه ی نامشروع تا نود و نه ضربه شلاق تعزیری میباشد.

ابطه ی نامشروع و نفقه هیچ ارتباطی با یکدیگر ندارد. یعنی حتی اگر شوهر بتواند رابطه نامشروع همسرش را اثبات کند، اگر زن بخواهد، میتواند نفقه گذشته خود را از شوهر مطالبه کند..

مدارک لازم برای شکایت کیفری رابطه نامشروع :

مدارک شناسایی از قبیل شناسنامه و کارت ملی.

ارائه شاهد معتبر و یا صورت جلسه پلیس.

ر شرع مقدس اسلام این جرم در ۲ قسمت زنا و رابطه نامشروع تعریف شده است.

یک قسمت از این مجازات مشمول حد است که از سوی خدا تعیین و در دین اسلام هم مشخص شده است.

و یک قسمت از این مجازات هم موجب تعزیر می‌شود……

نون در خصوص این جرم و اثبات آن سختگیری خاصی دارد و در مواردی که فردی به دیگری نسبت زنا دهد و نتواند این جرم را ثابت کند، مجازات سختی پیش بینی شده است. به چنین جرمی‌در متون حقوقی «قذف» گفته می‌شود.

تعریف دقیق حقوقی این عبارت نیز چنین است: قذف نوعی دشنام و به معنای متهم کردن شخصی به زنا یا لواط است و در فقه اسلامی ‌و حقوق کیفری ایران جرم دانسته می‌شود و قذف‌کننده به میزان ۸۰ ضربه شلاق مجازات خواهد شد. این مجازات برای این تعیین شده که افراد به سادگی چنین اتهامی‌ به یکدیگر نزنند و صرف اختلافی کوچک آبروی یکدیگر را نریزند،

در قرآن و در آیه۴ سوره نور نیز آمده است: کسانی که زنان عفیف را به زنا متهم می‌کنند و ۴ شاهد نمی‌آورند ۸۰ ضربه تازیانه بزنید و از آن پس هرگز شهادتشان را نپذیرید که مردمی‌ فاسق‌اند.

فیلم و عکس نیز از دیگر مواردی است که از نظر برخی افراد ممکن است بتوان با آن رابطه نامشروع را ثابت کرد، در مورد چنین پرونده‌هایی اغلب شهادت شهود و اقرار به عنوان دلیل ارتکاب جرم مورد پذیرش قرار می‌گیرد و فیلم و عکس ادله اثبات جرم تلقی نمی‌شوند و فقط ممکن است برای قاضی به عنوان اماره و نشانه تقلی شود، زیرا مواردی وجود داشته که فیلم یا عکس ساختگی بوده و مونتاژ شده است تا آبروی فردی ریخته شود.

ماده ۶۳۸ قانون مجازات اسلامی در ارتباط با جرایم و اعمال منافی عفت آمده است هر کس علنا در انظار و اماکن عمومی ‌و معابر تظاهر به عمل حرامی ‌نماید، این شاید برخی تصور کنند وجود رابطه زوجیت میان همسران به آنها اجازه می‌دهد تا در ملاءعام به یکدیگر به کار او مجازات دارد و به حبس از ۱۰ روز تا دو ماه یا تا ۷۴ ضربه شلاق محکوم می‌شود.

در صورتی که مرتکب عملی شود که نفس عمل دچار کیفر نمی‌باشد  مثل روبوسی زن و شوهر  ولی عفت عمومی‌ را جریحه‌دار نماید، فقط به حبس از ۲ روز تا دو ماه یا تا ۷۴ ضربه شلاق محکوم می‌شود